Yabancı Arama Kurtarma Ekipleri Deprem Bölgelerinde Yaşadıkları Yürek Burkan Olayları Anlattı!
BBC Türkçe’nin özel haberine göre 74 ülkeden en az 7 bin yabancı arama kurtarma grubu çalışanı deprem bölgesine sevk edildi. Yabancı arama kurtarma ekipleri hem deprem bölgesinde hem de sonrasında yaşadıkları olayları anlattı. Detaylar…?
Kaynak: BBC Türkçe
6 Şubat’ta Kahramanmaraş merkezli meydana gelen yıkıcı depremler 11 ilimizi derinden sarstı.
Sahada çalışan onlarca gönüllü ve arama kurtarma görevlisine yurt dışından çok sayıda grup eşlik etti.
Tüm dünyanın tek yürek olduğu bu feci felaketin ardından birçok ülkeden gruplar deprem bölgesinde yaşadıklarını anlattı.
BBC Türkçe’nin özel haberine göre 74 ülkeden en az 7 bin yabancı arama kurtarma ekibi çalışanı bölgeye sevk edildi.
İsviçre
K9 köpekleriyle arama kurtarma faaliyetleri yürüten REDOG adlı İsviçre merkezli bir kuruluşla ülkemize gelen Matthias Gerber, arama kurtarma çalışmalarının çok zor olduğuna değindi.
‘Deprem yerine vardığımızda büyük bir yıkımla karşılaştık, gerçekten çok korkunçtu. Yıkılan binalar, altında kalan insanlar… Arama çalışmaları genellikle zordu çünkü insanların üzerlerinde çok fazla moloz vardı. “Enkazları tekrar tekrar boşaltmak zorunda kaldık çünkü köpeklerin algılayabileceği fazla koku yoktu” diyor.
“Antakya’da aynı anda çok sayıda batık üzerinde çalışmamızı isteyen yerel halkla bazı sorunlarımız oldu, tabii ki çok çaresiz kaldılar. Hepsine yardım edemedik.”
“Bu yüzden bölgeyi istediğimizden daha erken terk etmek zorunda kaldık. Bizi enkazlarına götürmek istediler çünkü o taraf onlar için daha önemliydi.”
“Bunu çok iyi anlıyorum. Ancak kaynaklarımız çok kısıtlı olduğu için belli bir yere konsantre olmamız gerekiyordu.
“En iyi sonucu oradan almalıyız, bu yüzden çok sık hareket etmiyoruz.”
ispanya
Tıbbi yardım kuruluşu Samu’nun genel başkan yardımcısı Borja González de Escalada da insanların kendilerine yardım ettiğini ve herkesin birbirine yardım etmeye çalıştığının altını çiziyor.
“Bir enkazdan diğerine durmadan çalıştık. İnsanlar bize çok yardımcı oldu, hiçbir sorun yaşamadık. Herkes bize ne kadar minnettar olduğunu gösterdi. Hangi ülkeden olursak olalım, amacımız, misyonumuz ne olursa olsun herkes birbirine yardım etmeye çalıştı.”
“Maalesef Antakya’da canlı kimseyi bulamadık, durum daha vahimdi. Orada yapabileceğimiz tek şey aile üyelerine sevdiklerinin artık hayatta olmadığını söylemekti.”
“Enkaz altındaki çocuklarına ya da aile bireylerine seslenen annelerin karşılık almaya çalışması, betona çarpması çok ama çok üzücüydü. Bir aileyle yüzleşmek ve sevdiklerini kaybettiklerini söylemek çok zordu.”
“Enkazdan işbirliği ve hayatta kalma ruhuyla çıkanlara yardım etme isteği çok etkileyiciydi. Elektriği ve başlarını sokacak bir çatıları olmamasına rağmen, insanlar başka bir yere gitmektense kalıp yardım etmek istediler. Yardıma ihtiyaç duyulur diye günlerce sokakta yattılar.”
İspanya’dan deprem bölgesine gelen GİREcan itfaiye sözcüsü Juan Manuel Gómez Rama, yaşadıkları durumu şöyle özetliyor:
Sırt çantalarımıza aldığımızdan fazlasıyla döndük ve Türk insanının kalitesini ve direncini her zaman kalbimizde taşıyacağız” dedi.
“Bu yemeği almak için yolda bizi neredeyse durduruyorlardı… Kahvaltı ve tatlı parasını vermemize izin vermiyorlardı… Bütün halk acil durum grupları haline geldi. Unutmayın, onlar kahraman. Biz sadece sizin umudunuz.”
Yunanistan
Yunanistan’dan deprem bölgesine giden itfaiye komandolarından Panayottis Yannopoulos da bölgeye ilk ulaşan ekiplerden birinin üyesi.
İsviçreli arama kurtarma ekipleriyle koordineli çalıştıklarını ve yerel halkla irtibata geçerek gösterdikleri yerlerde enkaz çalışmalarına başladıklarını belirtiyor.
“Deprem bölgelerine gelen uluslararası yardım grupları ilk günlerde bu merkez üzerinden yönlendirildi.
“Deprem bölgelerinde enkaz altında kalanlar hakkında bilgi almak amacıyla yerel halkla irtibata geçtik. Bize gösterdikleri yerlere giderek enkaz kurtarma çalışmasına başladık.
“Tarlada çalışmak elbette zordu. Çünkü her şey alt üst olmuştu. Artçı sarsıntılar nedeniyle kurtarma çalışmalarımızda da zorluklarla karşılaştık.
‘Zamana karşı yarışıyorduk. İlk günlerde enkaz altından gelen seslere odaklandık.”
Japonya
Japonya Uluslararası İşbirliği Teşkilatı (JICA) tarafından ülkemize gönderilen ve 140’tan fazla arama kurtarma ekibi çalışanı ile bizlere ellerinden gelen her türlü desteği veren ekibin kurtarma uzmanı lideri Hideaki Yamamoto da yaşadıklarını anlattı.
Sahada yüreklerin inanılmaz bir dayanışma içinde olduğunu vurgulayan Yamamoto, Türk gruplarla birlikte Kahramanmaraş’ta bir kadının enkazdan çıkarılmasına yardım ettiklerini ve ilk müdahaleyi Japon doktorların yaptığını söylüyor.
Yamamoto, AFAD’ın Japon gruba yardım ettiğini söyledi; Ulaşım ve akaryakıt gibi çok gerekli ihtiyaçlarını karşıladığını belirtiyor.
Macaristan
Huba Rescue 24 arama kurtarma ekibi koordinatörü Mark Szabo, BBC Türkçe’ye verdiği röportajda hastanelerin ve ambulansların dolu olmasının büyük bir sorun olduğunu belirterek, bu sorunun yaralıların hayatta kalma ihtimalini önemli ölçüde azalttığının altını çiziyor.
“Örneğin çocukları enkaz altında kalan bir babanın feryatlarına katlanmak kolay değil.”
Ya da iki kardeşin üç metre ötede molozun altında babalarıyla konuştuğunu duyunca içiniz sızlıyor.”
“Bir keresinde zaman kaybı olduğu için aramayı durdurmamız istenmişti ama aile oradaydı ve çocuk içerideydi. Çocuğum olursa gerekirse tırnaklarımla kazıp yine orada kalırım diye düşündüm ve bize gelen direktifi reddettik. Sonunda çocuğu çıkarmayı başardık. O dönemde ekip şefi olan bir baba, enkazdan kurtardığımız çocuğun babasıyla birlikte ağladı.”
İsrail
United Hatzalah’tan Linor Attias da insanların her şeylerini kaybetmelerine rağmen çok sıcak ve kibar olduklarından bahsediyor.
7 yaşındaki İkra’yı enkazdan çıkaran ekipteydi.
İkra’nın babasıyla halen görüştüğünü söyleyen Attias, “Bu güzel an ömrümün sonuna kadar bende kalacak” diyor.
Hayatımıza hayat veren tüylü dostlarımızı, köpekleri unutamıyoruz!
İsviçreli REDOG grubundan Gerber, köpek yetiştirme sürecini şu şekilde anlatıyor:
“Arama operasyonunun zorluğunu kademeli olarak artırıyoruz, kokunun daha az olduğu koşullar ve insanların daha derin olduğu senaryolar yaratıyoruz. Böylece köpekleri daha zor şartlara alıştırıyoruz.”
İspanyol Samu’dan Borja González de Escalada da köpeklerin kendilerine ayıracakları bir çalışma zamanı olduğunun altını çiziyor.
“Mümkün olduğu kadar uzun süre köpeklerle çalışabiliriz.”
‘Köpekler kendi zamanlarına göre çalışabilirler, durmadan çalıştıramazsınız.’
‘Onlar da yoruluyor. Bazen kendilerini arama operasyonlarından uzaklaştırmak zorunda kalıyorlar.”
Kaynak:BBC Türkçe
